تضاد : هرگاه شاعر یا نویسنده ،دو کلمه ی متضاد را به گونه ای هنری به کار برد،به آن آرایه تضاد(طباق)

می گویند.

 مانند آب وآتش- شب وروز- خنده وگریه و...

شاه وگدا به دیده دریادلان یکیست   پوشیده است ،پست وبلند زمین درآب

در نومیدی ،بسی امیداست        پایان شب سیه ،سپید است

چه جای شکر وشکایت زنقش بیش وکم است.

هم انسان های خوب می میرند ،هم انسان های بد.

نوجوانی ،دوره ای پرفراز وفرود ،بین وابستگی و استقلال است.

ما ز آغاز و ز انجام جهان ،بی خبریم       اول و آخر این کهنه کتاب ،افتاده است

روزها فکر من این است ،همه شب ها سخنم     که چرا غافل از احوال دل خویشتنم

حالا شما دانش آموز عزیز چند نمونه دیگر پیدا کرده وبنویسید