آرایه ی تکرار
در گفت وگو ها ،معمولا برای تاکید ، کلمه ای را تکرار می کنیم.
تکرار در شعر ،بر موسیقی درونی، می افزاید وتاثیر سخن را ،بیشتر می کند. در بیت های زیر دقت کنید.
1-اشتیاقی که به دیدار تو دارد ،دل من دل من داند ودل داندو من دانم و دل
2-دل به دلداران سپردن ،کار هر دلدار نیست من به تو جان می سپارم ،جان که قابل دار نیست
3-زچشمت چشم آن دارم که از چشمت نیندازد به چشمانت قسم که چشمانم به چشمان تو می نازد.
4-مرا یک دم دل از خوبان جدا نیست ولی صد حیف که خوبان را وفا نیست
5-به خوبان دل سپردن ،کار سهل است زخوبان دل بریدن کار من نیست
6-گفته بودی که چرا محو تماشای منی آن چنان مات که حتی مژه برهم نزنی
7-مژه برهم نزنم تا که زدستم نرود ناز چشم تو به قدر مژه برهم زدنی
8-یکی پس از دیگری می رود از پیش ما می رود از پیش ما یکی پس از دیگری
9-رفتن بی باز گشت سراسر سرگذشت سراسر سرگذشت ، مرگ و فریب و شکست
10-ای کشته که را کشتی که چنین کشته شدی زار؟!
11-به خاطر خاطره هایت ، خاطرت در خاطرم ، خاطره انگیز ترین خاطره هاست.
12-انسان های کوچک با بلوغ به تکلیف می رسند وانسان های بزرگ ، با انجام تکلیف به بلوغ می رسند.